Dans, dans, dans op het festival Bouge B in De Singel

Een dikke maand geleden neem ik een abonnement op Charlie magazine. Voor wie dat magazine niet kent: sterke aanrader! Eindelijk een vrouwenmagazine dat niet gaat over diëten maar wel over feminisme, duurzaamheid, nieuwe media, genderrollen... 

Vorige week krijg ik een mail van Charlie Mag met de vraag of ik gratis tickets wil voor Bouge B, een festival met performance, muziek, en dans. Veel dank alvast Charlie mag :-)

© Greet Heyvaert, backstage

De evidentie zelf dat ik op de "dag van de dans" naar De Singel wil gaan om dit festival te leren kennen.
Danseres worden is één van mijn kinderdromen, na lang zeuren mocht ik eindelijk lessen nemen. Ik bleef dansworkshops volgen tot ik ergens midden dertig was. Danskriebels zijn nooit ver weg, ik hou van dansen en ben ervan overtuigd dat de wereld een pak mooier zou zijn als iedereen meer danst. 

 

©Greet Heyvaert

Terug naar Bouge B, ik ga samen met mijn vriendin en fotografe Greet Heyvaert een hele middag en avond op ontdekking in De Singel. Het is mijn eerste keer op Bouge B hoewel het blijkbaar al 10 jaar bestaat. De naam Bouge B is afgeleid van een Franse zegswijze ‘être bouche bée’, vertaald naar het Nederlands zou dat ongeveer betekenen dat je mond openvalt van verwondering of verbazing. Karlien Meganck, De Singel medewerkster, laat weten dat het festival ook zo is opgevat: de verwondering staat centraal. 

We arriveren ruimschoots op tijd, de eerste performance is aangekondigd om 17u in de rode zaal, "An Occasion" van Isabel Lewis... als we daar aankomen zijn er losse opwarmingen aan de gang. 
We keren terug op onze stappen en verdwalen een beetje in het gebouw, Greet maakt van de gelegenheid gebruik om grappige foto's te maken van de "backstage" ruimtes. Trouwens, alle foto's op bij dit artikel zijn van haar hand - ik ben je dankbaar Greet!
Als ik vandaag in het programmaboekje kijk zie ik dat deze voorstelling doorging in de blauwe foyer... oh well, it is what it is, denk ik dan maar.

In de kleine zaal zien we Daniel Lie's installatie 'Post Rotten', hij transformeert de zaal in een soort tempel gebouwd uit organisch materiaal zoals hooi, bloemen, gras... De kleine zaal ademt een rituele sfeer uit en dat is de bedoeling, hier wordt een feest voorbereid. Deze installatie vormt een stille bezinning in de drukke chaotische wereld.  

©Greet Heyvaert, Post Rotten

We bekijken een architectuurtento en eten een hapje in het Grand Café, een heerlijke minimalistische plek met als enige extravagantie een reusachtige kristallen chandelier met regenboogreflecties als effect.

De voorstelling van Danya Hammoud "O.T" (ohne titel) grijpt recht naar de keel, kippenvel krijg ik van haar interpretatie van het dansstuk "Hexe" van choreografe Mary Wigman uit 1926. Een gedurfde keuze voor deze jonge danseres, Wigman vond dat dansen zonder muziek moet kunnen en dat dans ook "lelijk" moet kunnen zijn. Een vrij radicale visie op dans voor die periode. Hammoud haar interpretatie van dit expressionistische stuk is indrukwekkend. Het begint langzaam, we zien haar languit liggen op het podium, de belichting is slechts één witte spot en er is (aanvankelijk) geen muziek. Daarna lijkt het alsof de danser zichzelf wakker tovert, van liggen gaat het naar zitten en tot slot staat Hammoud rechtop. De bewegingen zich onverwacht en schokkend.
Het stuk wordt bijzonder subtiel (haar gelaat!) gebracht, na afloop komen we  terug uit een andere dimensie. 

© Greet Heyvaert

In De Singel liep het gisteren vol met jonge, overgetalenteerde dansers, muzikanten, performanceartiesten... het deed me denken aan een recent artikel in Rekto:Verso 'Loon naar werken daar is nog werk aan'. Uit een doctoraatsonderzoek van Annelies Van Assche blijkt dat drie kwart van de bevraagde professionele Brusselse dansers minder dan 1.500 euro netto per maand verdient, het bedrag dat ongeveer overeenkomt met het minimumloon volgens de cao podiumkunsten.
De jongste generatie is ook de armste: amper de helft van de 21- tot 30-jarigen verdient meer dan 1.000 euro. Slechts 8 % van alle respondenten verdient meer dan 2.000 euro – ondanks de gemiddeld hoge scholingsgraad van dansers.
Deze cijfers stemmen toch tot nadenken... en ik hoop dat beleidsmakers met de resultaten van dit onderzoek concreet aan de slag gaan.

Fotografe Greet's batterij van haar gsm geeft het op maar een vriendelijke technicus helpt  door het aanbieden van een stopcontact in zijn bureau. We besluiten  de telefoon binnen een uurtje terug te halen zodat Greet de avond verder beeldend kan vastleggen. 

In de rode zaal nemen we plaats op een bankje. Rondom de dansvloer staan banken en stoelen in een vierkant. We zitten vlakbij de dansers van Renan Martins & Gasper Piano hun voorstelling 'Glory'. Dit stuk is bedoeld als  vieringsritueel van hun afstuderen. Het stuk gaat over liefde, we zien vijf vrouwelijke en een mannelijke danser starten in een soort van groepscontactimprovisatie. Ze lopen en slingeren heen en weer, ze tillen elkaar op in gracieuze lifts. 
De muziek start met electronica, er zit een gitarist klaar om de voorstelling live te begeleiden. Het lijkt alsof het publiek een vierkant van liefde vormt.

© Greet Heyvaert, Glory

Het tempo verhoogt, de dansers lopen hard en remmen bruusk om niet in het publiek terecht te komen wat af en toe een gilletje veroorzaakt bij een toeschouwer. De groepschoreografie splitst zich in duo's, zij wervelen rond in een hedendaagse versie van een pas de deux.
We zien alle fasen van de liefde passeren: de blinde euforie van de verliefdheid, de innige veiligheid van het vertrouwde koppel, het verstikkende van de routine, de sex en agressie theorie om tot slot in een groepsorgie te eindigen. 
Op het einde rusten de dansers en kijken tevreden naar elkaar. Het is een mooie voorstelling ondanks dat het een beetje voorspelbaar aanvoelt. Het publiek is opgetogen en de dansers, choreografen en muzikant krijgen terecht veel positieve respons van het publiek.

Het contrast tussen beide voorstellingen is groot. We laten de wervelwind even bezinken en lopen naar de foyer waar Beraadgeslagen zich klaar maakt voor een optreden. Dit duo is dikke fun, hun muziek is de max en is een mega-aanrader: het is jazzy, het is electronisch en vooral hilarisch hoe ze erin slagen alle genres aan elkaar te rijmen. 
Het duo Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger amuseert zich in hun improvisatie en wij genieten volop mee. Zoek je muziek om een feestje op te vrolijken? Look no further!

© Greet Heyvaert, Beraadgeslagen

De laatste show die we meemaken is Killason, een Franse hiphopartiest. Ook hij is grappig, kan goed dansen en kreeg de hele meute op slag mee... de jonge dansers wagen zich op zijn muziek aan populaire moves en binnen de kortste keren staat (bijna) iedereen te shaken. Put your hands in the air!

Onze voetjes, onze lijven, en onze geesten zijn verzadigd en we besluiten het voor gezien te houden. Hoewel Cuntst veelbelovend klinkt "dansbare groovy elektronica en vocals badend in de punk". Deze act start pas om 1:30 en dus houden we die ontdekking voor een andere keer. 

Conclusie? 
Bouge B smaakt heerlijk! Een interessant concept om jonge dans- en muziekmakers te leren kennen in een informele sfeer. We hadden een topavond en een oprechte dankjewel aan De Singel

© Greet Heyvaert