Februari, zuiverende maand met ode aan vrijgevigheid en Dharma

 

Unsplash -Marko Blazevic

 

Zuiver van lichaam en geest is een gekend begrip binnen alle religieuze en spirituele tradities. Sinds enkele jaren las ik regelmatig alcoholvrije weken in. Ergens las ik dat een maand zonder alcohol ervoor zorgt dat je lever herstelt.  Volgens de Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM) is de lever verbonden met woede en kwaadheid. Je fysieke gezondheid is - volgens deze leer- niet los te zien van je emotionele staat. 

Fancy Crave - Unsplash

In februari sta ik stil bij zuiveren, fysiek, emotioneel en intellectueel. In TCM is het hart het belangrijkste orgaan, zij is de koningin die andere organen beïnvloedt. 

Het sjamanisme, net zoals de kwantum fysica, werkt vanuit de stelling dat alles energie is, elk woord, elk concept heeft een eigen trilling, een unieke energie. En dus hebben negatieve gedachten (over jezelf of anderen) een effect op je “energieveld”.

Eerlijk gezegd vind ik hiermee rekening houden een veel grotere uitdaging dan gezond eten en geen tot weinig alcohol drinken.

Het is lastig onbevooroordeeld in de wereld te zijn, een goede leidraad hiervoor is Sandra Ingerman’s boekje ‘How to heal toxic thoughts. Simple tools for personal transformation’. Al een jaartje werk ik hieraan (met wisselend succes), mijn voorlopige conclusie is dat het rust geeft, het niet moeten veroordelen of beoordelen, gewoon alles laten voor wat het is. Alles zien als een spiegel waarvan je kan leren.

Sharon Mccutcheon - Unsplash

 

Deze maand spookte het concept vrijgevigheid door mijn hoofd. 

Een van de definities van vrijgevigheid is: "Het is de vrijwillige en gretige bereidheid om ruimschoots te geven, dat wil zeggen meer te geven dan men op grond van wet, regel, contract of andere afspraak verplicht is. De vrijgevige beoogt niet enig voordeel te behalen, maar is vrijgevig omwille van het goede of ‘schone’ (zoals Aristoteles zegt) van de handeling zelf. Vrijgevigheid completeert zo de wettelijke rechtvaardigheid."

Het vrijwillig geven van geld, tijd, liefde,… het is een concept dat niet echt wordt gepromoot in onze Westerse maatschappij waar vaak competitie speelt. Vrij geven is nochtans plezant, een geslaagd cadeau kunnen geven of tijd spenderen met vrienden of familie maakt ons gewoon happy. Waarom is dit concept zo in de vergetelheid geraakt? En waarom is er soms weerstand om te geven zowel qua tijd, geld als emotioneel?

Als kind vond ik het moeilijk om te delen, ik vond dat er teweinig was en dus was ik geneigd me vast te klampen aan wat er wel was. Deze schaarste-angst sleepte ik toch lang mee, pas sinds mijn dertiger jaren is delen en geven iets wat ik vlotjes doe. 
Mijn volgende stap is onderzoeken aan wie, wat en waarom ik tijd, geld, energie etc... besteed.  Er is bijvoorbeeld een dakloze met een hond waar ik gul geld aan geef, waarom net aan die persoon?

Ik ervaar mijn eigen criteria als arbitrair: deze dakloze heeft een (volgens mij) zenachtige uitstraling en de hond heeft altijd eten en drinken.

Het moeilijkste om vrij te geven is tijd, aan wie en wat geef ik tijd? 
Ik wil graag zoveel kennen, doen en beleven… teveel voor een mensenleven, en dus moeten er keuzes gemaakt worden. Ik ben er nog niet uit. 
Wat ik wel weet is dat het geven zonder iets terug te verwachten een leerproces is en een manier om happy door het leven te stappen.

Vlad Tchompalov - Unsplash

De wereldwijde klimaatmarsen helen en versterken mijn Moeder Aarde-hart, ik ben zo trots en gelukkig dat de jongeren zich niet uit hun lood laten slaan door de heren en dames van de status quo. En neen, wetenschap is geen mening, het is voldoende aangetoond in onderzoek dat het klimaat nog nooit op dit tempo is veranderd.

Deze maand praatte ik ook met vriendin Evelien Verschroeven over onder andere zelfvertrouwen en hoe dat een constante golfbeweging kent, op en neer. Over hoe meer we ons kwetsbaar opstellen naar onze vrienden en partners toe, hoe sterker we eigenlijk zijn. Makkelijk om dit op papier te zetten, heel lastig in realiteit. Het deed deugd dit gevoel te kunnen delen en te beseffen dat bijna iedereen bij momenten het gevoel heeft niet goed genoeg te zijn.

Enkele weken geleden ben ik beginnen lezen in Stephen Cope zijn boek ‘The great work of your life’, over Dharma oftewel je levenspad. Zijn stelling is dat je het meest gelukkig bent als je jouw unieke levenspad volgt, dit pad verandert trouwens tijdens je leven, wat me logisch lijkt. Ik ben niet meer dezelfde persoon dan 10 jaar geleden, laat staan van 20 jaar geleden.

 

Bryan Minear - Unsplash

Een probleem dat Stephen Cope aanhaalt is dat indien mensen op een kruispunt komen ze vaak vervallen in ‘niet beslissen’ of 'geen actie ondernemen'. En laat dit net niet naar je levenspad leiden, het is actie wat je levensvreugde brengt en leidt naar die befaamde glans in de ogen, althans volgens Cope.
Mijn eigen ervaring staaft dit, de periodes dat ik ergens stagneerde en omwille van welke reden ook geen keuze kon of durfde te maken, voelden aan als een soort gevangenis.
En dus blijf ik gaan voor wat me plezier geeft, probeer ik dit te benoemen en ga ik er volledig voor. Het mooie in dit boek is de stelling dat het kleine eigenlijk het grote is, geen roem nodig om je dharma te leven. 

 

Brittany-Colette - Unsplash

Februari sluit ik af met de eerste module van de shamanic practitioner training bij Anam Cara. Deze module draaide rond kracht, het was een prachtige ervaring vol met grenzen verleggen (zweethut? Check!) en met een groep vol (h)eerlijke mensen. Het voelt aan alsof ik plots een heleboel nieuwe vrienden bij heb.

En dan staat de lentemaand voor de deur, aho!
Maart is vernoemd naar Mars, de Romeinse god van de oorlog. Maar laten we toch gaan voor een maand van vredevolle actie!